Sempre sentín unha conexión especial coa natureza. Crecín pasando todo o tempo que podía ao aire libre, descalza (a pesar das advertencias da miña nai respecto á chea de cousas que podía cravarme nos pés), e sentindo a area da praia, ou a herba baixo os meus pés. Agora, aos meus máis de 50 anos, descubrín que a iso puxéronlle nome “Grounding” ou “Earthing”, e que resulta que hai quen cre que é unha actividade saudable e recomendable a diario. Pero este non é o tema deste artigo!, así que perdoádeme o inciso, e retomo o tema.
A medida que me fixen maior, mantiven ese amor polo contacto físico e emocional coa natureza. Gozo de vivir preto do mar e de poder saír á montaña para camiñar con frecuencia. Se aínda non experimentaches o pracer de quitarche as botas no monte e pisar cos pés descalzos a herba, apúntacho como tarefa para o teu próximo roteiro! E se iso pódelo facer no verán, quitándoche ademais toooda a roupa aínda que só sexa un ratito, seguro que volves aquí a agradecerme o consello!
Pero, como toda muller nada nos 70, sempre tiven problemas para aceptar o meu corpo. Sempre crin que era “demasiado – pon calquera palabra negativa aquí”. Demasiado gordo, con demasiada celulite, demasiado baixo, coas pernas demasiado gordas … en fin!!; se es muller criada na época das modelos escuálidas dos 80/90 saberás de que che falo. A adolescencia e as súas inseguridades, a mocidade e as súas.
Tiven que cumprir máis de 40 para descubrir o naturismo. E aínda lembro a primeira vez que me espín nun lugar público naturista. Unha praia Mediterránea, na que ninguén me coñecía (así me sentía máis segura). Custoume varios intentos superar o pudor: fun a esa praia durante 2 ó 3 días, sen atreverme a espirme por completo. Un día lanceime, e fixen topless!!. Ao intre deime conta de que ninguén me observaba. Ninguén me miraba. A única persoa alí para a que prescindir da parte superior do bikini era algo estraño, era eu mesma. Ao día seguinte atrevinme, por fin, a liberarme do bikini completo. Primeiro quedeime tombada na area, para que non se me vise moito, sentíame vulnerable e exposta, pero aos poucos, ao darme conta de que ninguén me observaba fun relaxando e por fin atrevinme a levantarme, e darme un paseo, completamente espida, ata o mar.
Ese primeiro baño no mar, sen bañador, foi unha das mellores sensacións de liberdade que sentín. Tes que probalo algunha vez na túa vida!!
Hai máis de 10 anos desa primeira vez, e cada vez que me ispo nunha praia ou nunha contorna natural, sinto esa mesma sensación de liberdade, de conexión co meu propio corpo e coa natureza que me rodea. É un antiestrés estupendo para esta vida de présas e artificios na que vivimos actualmente.
Pero a práctica do naturismo, ademais, axudoume a aceptar o meu corpo tal como é, sen compararme cos estándares de beleza que nos impoñen as redes sociais, as revistas de moda, as series e as pelis, ou os anuncios de cosméticos. Ninguén fala, critica ou xulga o corpo de ninguén nunha contorna naturista. É moi fácil sentirse cómoda e segura na propia pel rodeada de persoas que comparten estes valores. A nudez, en lugar de ser unha fonte de pudor e vergoña, converteuse nunha expresión de liberdade, autenticidade e confianza.
Pero non soamente aprendín a querer e respectar o meu propio corpo, senón que tamén desenvolvín un maior respecto polos corpos doutras persoas. Ver corpos espidos reais, de todas as formas, tamaños, con celulites e sen ela, con cicatrices que non se trampean con Photoshop, manchas, e signos da idade, serviume para apreciar a diversidade e a realidade do corpo humano. A beleza non é só o estándar que nos impoñen desde a industria que quere vendernos produtos e tratamentos que non necesitamos, non ten un único estándar. Cada corpo é único e ten a súa propia beleza. Deixei de falar, de xulgar e de compararme tamén cos corpos doutras persoas.
Se estás a considerar probar o naturismo, anímoche a que o fagas!. É unha experiencia transformadora que pode axudarche a desenvolver unha maior autoconfianza, a aceptar o teu corpo e a conectarche coa natureza para gozala máis e mellor.
Cales foron as túas experiencias co naturismo? Gustaríache ver publicada aquí a túa? Encantaríame saber as túas opinións e compartir as túas historias. Envíanola por correo (informatica@naturigal.org), e publicámola!
Úneche á comunidade naturista e descobre un novo nivel de liberdade e benestar!
Carmen. Socia de Naturigal.